In de zestiger jaren wilde de plaatselijke veldwachter de APV (de Algemene Politieverordening) aanpassen. Inwoners moesten verplicht hun fiets afsluiten. De raad boog zich daarover en nam een verrassend besluit. De aanleiding voor dit verhaaltje vond ik in het boek “Boerenzoon & Babyboomer” van Piet Delhoofen waarin hij zijn jeugd in Heel beschrijft.
Heemkring Heel | Door Wim Coolen
8 juni 2025
Onafgesloten fietsen
Ik kom nog uit de tijd dat Heel nog een klein overzichtelijk dorpje was, de tijd waarin iedereen elkaar kende.
In die “vertrouwde” tijd gingen alle dorpelingen op zondagochtend naar de kerk. (Later kon dat trouwens ook op zaterdagavond. Dat werd een populair moment, omdat je dan op zondagochtend kon uitslapen.) Rijen dik stonden de fietsen tegen de kerkmuur, en geen enkele fiets werd afgesloten. Ook in de rest van het dorp kon de fiets met een gerust hart neergezet worden zonder die op slot te doen.
De APV
Het was de tijd dat veldwachter Bloemer – een man van gezag – toezag op de veiligheid in en om het dorp. Die goede man had waarschijnlijk lucht gekregen van stadse problemen op het gebied van fietsdiefstallen. Hij wilde die fietsensdieverij in zijn dorp voorkomen. Extra werk aan het opsporen van verdwenen tweewielers; daar stond hij niet op te wachten. Daarom stelde hij Burgemeester en Wethouder voor om de Algemene Politieverordening (APV) te wijzigen. Hij verzocht om daarin op te nemen dat fietsen ’s nachts en overdag niet onafgesloten aan de openbare weg geplaatst mochten worden.
Het raadsbesluit
B&W bespraken het verzoek in de gemeenteraad en die boog zich over de kwestie. Een aantal voors en tegens kwamen op tafel. Uiteindelijk bleek de raad zich niet te kunnen vinden in de voorgestelde wijziging van de APV. Ze verwachtte geen stadse toestanden in het dorp. De raad stemde daarom tegen de “afsluitplicht”. Ze wilde daarmee veldwachter Bloemers in bescherming nemen. Men was bang dat de goede man het te druk zou krijgen met het verbaliseren van al die sufferds die hun fiets niet hadden afgesloten!