Limburgse dichter/troubadour Herman Veugelers publiceerde in 1994 een gedicht over oorlog en conflicten. Hij beschreef daarin de verschuiving in de tijd.
Nog steeds staan soldaten gewapend tegenover elkaar, maar toegenomen kennis en techniek zorgen voor een kille afstand. Dood en verderf, met een druk op de knop, vanuit een comfortabele stoel: de oorlog als computerspel.
Oorlog
Engelen vochten om de macht en Kaïn vermoordde Abel
David doodde Goliath en Petrus trok zijn sabel
Jezus zei: “Geen wapens vriend,
een mens gebruikt zijn rede.”
Nu hangt hij stervend aan het kruis
Geweld in plaats van vrede.
Kinderen spelen hun Wild West met boog en katapulten
Henk komt thuis met een blauw oog, ontvelde knie en bulten
Zijn vader roept: “Verdomde aap,
je gaat niet meer naar buiten
Die katapult gaat in het vuur
straks sneuvelen mijn ruiten.”
De vrome monnik Berthold Schwartz heeft buskruit uitgevonden
Kanonnen spuwen weldra vuur uit honderdduizend monden
En Oppenheimer rekent uit
Hoe duizenden te vellen
In Nagasaki leeft geen mens
Die dit kan navertellen.
De duivel in zijn witte jas staat in zijn pot te roeren
Moderne wapenindustrie draait hier op volle toeren
Je ziet hem trots uit zijn retort *
de nieuwste kernbom halen
De kassa rinkelt als muziek
wie dood wil moet betalen.
De legerstaf zit voor het scherm exact te regisseren
Hoe hun raketten mijlen ver het doel gaan ruïneren
Hier horen ze die doodsschreeuw niet
Ze zien dat kind niet vallen
Oorlog is computerspel
en doden zijn getallen.
En ergens schrijft een generaal over zijn oorlogsdagen
En hoe hij dapper overwon, de vijand heeft verslagen
En dat de mensheid, dank zij hem
nu niets meer hoeft te vrezen
Maar er zijn geen mensen meer
om zijn memoires te lezen.
1 oktober 1994
Uit: Welteröste leef Limburg
Herman Veugelers
Uitgave van Sichting LiLiLi (2009)
Retort
Een retort is een glazen bolronde kolf met een lange tuit. Alchemisten gebruikten die om te destilleren. Retorten waren er ook in de vorm van ovens. In Budel-Dorplein stond er vroeger een voor de zink industrie.
