Wij, jongens op de lagere school, keken met bewonderende blikken naar die stoere scheurijzers. Ze prikkelden de fantasie en zetten ons aan tot ongekende creativiteit.
Met een stevig stuk karton en een juiste “afstelling” van de wasknijpers, werd de fiets voorzien van het gewenste bromgeluid. Om het geluidsniveau op te voeren kon het karton ook vervangen worden door een leeg blikje schoensmeer, maar dat was helaas niet altijd beschikbaar.
Daarna was het: racen. Zo hard mogelijk fietsen en knetteren: “oerend hard”. Even prikkelden we de tijdeloze fascinatie voor snelheid en geluid.